ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ
menu

Οτσαλάν και επιζήμια παρόρμηση

Λέξεις 1260

Αυτές τις μέρες βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα τραγικό φαινόμενο που μέσα από αλληλεμπλεκόμενες εξελίξεις διαφαίνονται από τη μια μεριά η κυριαρχία ορισμένης πολιτικής  ‘’Τάξης’’ που επιμένει να δεσπόζει πάνω στις τύχες του πλανήτη, από την άλλη η αδυναμία μεγάλης μερίδας των συμπατριωτών μας ν’ απελευθερωθούν από τις θερμόαιμες παρορμήσεις που τους οδηγούν σε επιζήμιες συμπεριφορές ανάλογες μ’ εκείνες που χαρακτήριζαν τις γιγαντιαίες εκδηλώσεις για το όνομα ‘’Μακεδονία’’ για τις οποίες οι περισσότεροι τώρα μετανοούν.

Αυτή η παρορμητική συμπεριφορά παραμερίζει κάθε λογική προσέγγιση των γεγονότων στο βαθμό που  κάθε ψύχραιμη παρεμβολή να θεωρείται αν όχι ύποπτη τουλάχιστο ‘’εκτός θέματος’’. Αν π.χ. αναφέρουμε σ’έναν θερμόαιμο αυτόκλητο ή καθιερωμένο σχολιαστή ότι απ’ όλα όσα συμβαίνουν επωφελούνται οι ΗΠΑ, η Τουρκία και κάποιοι άλλοι θ’ απαντήσει αμέσως: «Ναι! γι αυτό πρέπει να παραιτηθεί ο Σημίτης». (πρώτα ο στόχος ήταν ο Πάγκαλος. Τώρα που έφυγε αυτός μαζί με δύο άλλους σημαδεύεται η καρδιά του στόχου). Αν πάλι του πείς ότι το δράμα άρχισε με την παράνομη εμφάνιση του Οτσαλάν συνοδευόμενου από ιδιώτες συμπατριώτες μας θα πει: « Η κυβέρνηση πάει να ρίξει σ’ αυτούς την ευθύνη».

Χρειάζεται όμως να σοβαρευτούμε,  και μάλιστα όχι λίγο αλλά πολύ, για να μπορέσουμε να κάνουμε μιαν εποικοδομητική προσέγγιση των γεγονότων αρχίζοντας από το υπόβαθρο πάνω στο οποίο εξελίσσονται.:

Οι ΗΠΑ έχουν αναδείξει σε βασικό όπλο την πολιτική εκμετάλλευση της τρομοκρατίας. Την αγνοούν ή την ενθαρρύνουν  όποτε θέλουν (π.χ. Ισραήλ, Τουρκία), την χρησιμοποιούν σαν πρόφαση για να δικαιολογήσουν ‘’πιέσεις’’ ή επεμβάσεις σε βάρος  χωρών που δεν δείχνουν διάθεση να ενδώσουν στις ‘’απαιτήσεις’’ τους (π. χ. Λιβύη, Κούβα) ή στις ‘’συμβουλές’’ τους  (π.χ. Ελλάδα ), για να προκαλέσουν τη συστράτευση τους. ‘’Αυτά είναι γνωστά’’ είναι η συνηθισμένη απάντηση  όταν δεν δίνεται η πρέπουσα σημασία  στο ότι μετά από την πτώση του ‘’ερυθρού κινδύνου’’ βασικός μοχλός της δυναμικής πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ, και των χωρών που  τις συνοδεύουν στην επιβολή της δικιάς τους ‘’Τάξης’’, είναι  ο μεθοδικός χειρισμός του πολιτικού όπλου που λέγεται ‘’τρομοκρατία’’. Το χρησιμοποίησε ως τώρα με τεράστια επιτυχία κι επεβλήθηκε παντού. Στη Μέση Ανατολή εγκαταστάθηκε μια ‘’Τάξη πραγμάτων’’  με καπετανάτα το Ισραήλ και την Τουρκία ενώ οι άλλες χώρες συμβιβάζονται  σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό ή αποκλείονται (Λιβύη, Ιράκ). Στα Βαλκάνια οι ΗΠΑ λένε τον τελευταίο λόγο. Στην ίδια την Ευρώπη, ενώ περιμέναμε να εκδηλωθεί μια κάποια δημοκρατική συμπεριφορά πάνω στο θέμα Οτσαλάν, γίναμε μάρτυρες μιας υποχώρησης μπροστά σ’ αυτό ακριβώς το όπλο του φόβητρου της τρομοκρατίας, όπως πολύ μεθοδικά το χειρίζεται η ‘’Νέα Τάξη’’. Ας θυμηθούμε εδώ τις ‘’Ταξιδιωτικές οδηγίες’’ που εξέδωσαν, με μιαν ορισμένη αφορμή που δόθηκε, σε βάρος της Ελλάδας και την ‘’βοήθεια’’ που μας επέβαλαν να δεχθούμε από τις ‘’ειδικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ’’ για να γίνει το αεροδρόμιο της Αθήνας... ασφαλές.

Ετσι ο κόσμος κατατάσσεται σε χώρες που διαβαθμίζονται ανάλογα με την σύμπλευση τους με ‘’την Νέα Τάξη’’ στην ερμηνεία που δίνεται στους όρους ‘’τρομοκρατία’’ και ‘’πράξεις διεκδίκησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων’’. Και πάλι δεν αποκλείεται  κάποιος να μας πεί: ‘’Δεν μας λες κάτι  που δεν ξέρουμε’’. Αφού λοιπόν αυτά τα ξέρουμε ποιο είναι  εκείνο που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε;

Δεν χαράζουμε εμείς την πορεία των γεγονότων. Εμείς βρεθήκαμε μπροστά σε μια κατάσταση άκρως ανεπιθύμητη. Τις εξελίξεις δεν τις ξέραμε ούτε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτυλίσσονταν. Η κυβέρνηση της χώρας μας, όποια κι αν ήταν αυτή, βρέθηκε στριμωγμένη με την παράνομη εμφάνιση του Οτσαλάν ο οποίος ήξερε ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να τον δεχτεί. Οι αρμόδιοι χειριστές της υπόθεσης θα πρέπει να είχαν περισσότερα στοιχεία από μας για τη διαχείριση του προβλήματος Αν κοιτάζουμε τα πράγματα με την ψυχραιμία που οφείλουμε σε μια τέτοια περίπτωση τίποτε δεν δικαιώνει να βρούμε σε μιαν επώδυνη κατάληξη την ευκαιρία να καταφύγουμε, με τα ελάχιστα στοιχεία που διαθέτουμε, στον κατατρεγμό, με όλα τα μέσα, των αρμόδιων χειριστών του προβλήματος, που την θέση τους κανένας δεν θα ζήλευε. Αυτή είναι η ηθική πλευρά του θέματος. Επειδή όμως η ηθική γράφεται τώρα με ψιλά γράμματα ας αναφερθούμε  στις  συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς:

Οποια κι αν είναι η αντικειμενικότητα ενός ξένου ανταποκριτή ή διπλωμάτη δεν (;) θα επηρεαστεί από αυτό το κλίμα που θέλει τον έλληνα ντροπιασμένο από μια ‘’προδοσία’’ ή μιαν ‘’ανικανότητα’’ της κυβέρνησης του;

Αυτή η δραματική ατμόσφαιρα που την διαποτίζουν καταγγελίες και αναζήτηση ευθυνών σε βάρος της κυβέρνησης σε τι ωφελεί τη θέση του προσφιλεστάτου έθνους μας απέναντι σ’ αυτούς που καραδοκούν κάθε ευκαιρία να το δαμάσουν;

 Ο Ετσεβίτ πανηγυρίζει κι εμείς του προσφέρουμε τη χαρά να τρίβει τα χέρια του μ’ αυτά που κάνουμε, ενώ ετοιμάζει επιθέσεις σε όλα τα πολιτικά (προς το παρόν) μέτωπα. Η Κα Ολμπράϊτ  θα βάλει τα επιτελεία της να βρουν μιαν αφορμή για να μας καθίσει σ’ ένα τραπέζι όπου θα μεσολαβήσει για να τακτοποιήσει κάποιο θέμα ανάμεσα μας και τους Τούρκους, τώρα που είναι κομμένα τα φτερά μας. Οι ευρωπαίοι φίλοι μας θα δυσκολευτούν ακόμη περισσότερο να ’’ανέχονται’’  τις ενστάσεις μας και τα  βέτο μας. Ετσι δίνουμε , αφελέστατα και πατριωτικότατα, ευκαιρίες στους αντιπάλους αλλά και τους εταίρους μας να ντύσουν με κάποιες πλαστές δικαιολογίες τις πράξεις τους εκείνες που θα ικανοποιήσουν τα συμφέροντα τους σε βάρος μας.

Κι ‘ ύστερα από όλ’ αυτά εκφράζουμε τον φόβο μας ότι κάποιοι θ’ απαντήσουν: ‘’εκεί μας έφερε αυτή η κυβέρνηση’’. Αυτή η κυβέρνηση που πολλοί θεωρούν καθήκον τους να την ρίξουν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Μια στοιχειώδης συνέπεια θα είναι να κλιμακωθούν οι πιέσεις πάνω στην νέα κυβέρνηση με τη δυναμική που θα δώσει η καταδίκη της προηγούμενης.

Με αθόρυβα βήματα το μέτωπο της ‘’Νέας Τάξης’’ αναβαθμίζει την ισχύ του κι επιβάλλει με θράσος τη θέληση του. Στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο, στα Βαλκάνια, η Λογική, η Ηθική, η Ειρήνη,  οι Διεθνείς Αρχές και Αξίες υποχωρούν μπροστά σε θρασύτατες συμπεριφορές και τραγικές καταλήξεις. Και σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις τεράστια ευθύνη έχουν οι θερμοκέφαλες ενέργειες των υπερπατριωτών που προσφέρουν τις κατάλληλες αφορμές, πιστεύοντας πάντα πως έπραξαν το καθήκον τους. Εχουν φέρει σε τέτοιο βαθμό άνεσης τις ανίερες πράξεις των πρωτεργατών της ‘’Νέας Τάξης’’ που με επίμονες τηλεοπτικές εκπομπές το επίσημο Τουρκικό κράτος προβάλλει ανενόχλητο την σωματική και ψυχική κακοποίηση του Οτσαλάν, ενώ το Ισραήλ τουφεκίζει θανάσιμα αυτούς που πάνε να διαμαρτυρηθούν σε μια του πρεσβεία, σαν να θέλουν να διακηρύξουν ότι γι αυτούς, οι διεθνείς νόμοι  δεν ισχύουν...... [4]

Αλίμονο αν δεν καταλάβουμε, χωρίς περισσότερα στραβοπατήματα, ότι με την ψύχραιμη σκέψη μπορούμε να επισημάνουμε τον ακριβή στόχο, ενώ με την παρόρμηση οδηγούμαστε συνηθέστατα σε επιζήμιες αστοχίες.. Κι αλίμονο αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι οι αντίπαλοι μας γίνονται ευφυέστεροι μας όταν αντιλαμβάνονται ότι μπορούν στους σχεδιασμούς τους να λογαριάζουν στην αναστάτωση που μπορούν, με κάποια αφορμή, να μας προκαλέσουν:

η θερμοκεφαλιά κι η ‘’ορθοφροσύνη’’...

 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ"

από άρθρο του Υπουργού Αμύνης των ΗΠΑ Ουίλιαμ Κοέν

 Ουάσιγκτον Ποστ/ Βήμα 27.07.99

"Τους τελευταίους μήνες τα  βλέμματα του κόσμου στράφηκαν στα Βαλκάνια όπου απειλήθηκαν τα συμφέροντα κι οι αξίες της Αμερικής.... Η υπεροχή μας στο συμβατικό πεδίο προκαλεί τους εχθρούς μας ν' αναζητήσουν μη συμβατικά μέσα για να κτυπήσουν την αχίλλειο πτέρνα μας..... Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η δυνατότητα χρησιμοποίησης βιολογικών όπλων.......όπως η ευλογιά που μπορεί ν' απλωθεί μέσα σε λίγες ώρες στα δύο ημισφαίρια σαν μελάνι πάνω σ' ένα φύλλο χαρτιού....Εχουμε ανάγκη από πληροφορίες για ν' αντινετωπίσουμε ένα τέτοιο πόλεμο και γι αυτόν το σκοπό πρέπει να βρεθεί η χρυσή ισορροπία ανάμεσα στην προστασία της ιδιωτικής ζωής και τη συλλογική ασφάλεια" .......

Δηλ. ο έλεγχος  της ιδιωτικής  ζωής μπαίνει  κι αυτός στους στόχους των ΗΠΑ με το πρόσχημα της "αντιτρομοκρατικής" πάλης μαζί με την εμμονή τους να λογαριάζουν μόνο στην ισχύ τους για να λύνονται τα προβλήματα χωρίς ν' αντιλαμβάνονται τα μηνύματα που περιέχονται στο φαινόμενο της τρομοκρατίας.                                                           Φεβρ.1999

[4] Ξεχάστηκε το γεγονός όπου διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν έξω από πρεσβείες του Ισραήλ σε Ευρωπαϊκές χώρες δέχτηκαν πυρά από υπερασπιστές του κύρους αυτής της χώρας με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερα άτομα.