ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Λέξεις 560

Στις  6 και 9 Αυγούστου 1945 αφού τελείωσε ο εφιάλτης του πολέμου στην Ευρώπη, οι  ΗΠΑ, με πρόεδρο τον Τρούμαν. εξαπέλυσαν δύο ατομικές βόμβες κατά των Ιαπωνικών πόλεων Χιροσίμα και Ναγκασάκι. Εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα αμάχου πληθυσμού σε νεκρούς αλλά και σε πληγέντες από πυρηνική μόλυνση. Μολυσμένα εδάφη που  είναι άγνωστο αν μπόρεσαν να εξυγιανθούν  και πλήθος ανάπηρων  απόμειναν σ’ αυτές τις πόλεις. Υποστηρίζεται με πολύ σοβαρά στοιχεία ότι ο Ιαπωνικός στρατός ήταν έτοιμος να παραδοθεί. Όμως ο πρόεδρος Τρούμαν  όχι τόσο για να τελειώσει ο πόλεμος, όπως ισχυριζόταν, αλλά περισσότερο για να επιδείξει ισχύ και αποφασιστικότητα απέναντι σε οποιονδήποτε θα τολμούσε να την αμφισβητήσει πήρε αυτή την απόφαση που ανάδειξε τις ΗΠΑ σε πρώτη στρατιωτική και πολιτική Δύναμη

 Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αποφεύχθηκε η χρήση χημικών όπλων ύστερα από μια λανθάνουσα συναίνεση ανάμεσα σ’ εμπολέμους  κάτω από την απειλή αμοιβαίων μεγάλων απωλειών. Συνθήκες έχουν υπογραφεί για την προστασία αμάχων  πληθυσμών από πολεμικές ενέργειες. Στην περίπτωση όμως της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι οι ΗΠΑ , ο πρόεδρος Τρούμαν και οι γύρω του, αγνοώντας τις συνέπειες και περιφρονώντας τα Δικαιώματα αυτών που θα τις υποστούν προτίμησαν να κάνουν αυτό που θα τους αναδείκνυε θεματοφύλακες του «Δίκαιου του Ισχυρότερου». Ετσι το Δικαίωμα στη Ζωή των άλλων δεν τους αφορά.

Η ζημία που έγινε είναι τεράστια γιατί, ανεξάρτητα από τις άμεσες φονικές και περιβαλλοντικές συνέπειες, εγκαινιάστηκε μια νοοτροπία που εκμηδενίζει την έννοια του δικαιώματος στη Ζωή, ενθάρρυνε την εξάπλωση των όπλων μαζικής εξόντωσης και την ανάπτυξη μεθοδικής απόκρυψης της ύπαρξης τους και των συνεπειών που μπορούν να προκύψουν από τη χρήση τους. Μια χρήση που μπορεί να θίξει εδάφη και πληθυσμούς ξεπερνώντας τον στρατιωτικό στόχο. Ετσι αντί να γίνει μια προσπάθεια για ν’ αποκλειστούν οι πόλεμοι διαδόθηκαν νοοτροπίες που αναβαθμίζουν την καταστροφική αποτελεσματικότητά τους. Κι αυτή η τραγική εξέλιξη αφορά όχι μόνο τις ισχυρές χώρες αλλά και φτωχές που διαθέτουν σημαντικό ποσοστό από το πενιχρό εισόδημά τους για να ενισχύσουν τη στρατιωτική τους παρουσία.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος  ήταν όχι μόνο μια μεγάλη πληγή αλλά πολύ περισσότερο ένας εφιαλτικός κίνδυνος. Αν αναλογιστούμε  ότι στην περίπτωση νίκης του ναζισμού δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε τώρα για Δικαιώματα του Ανθρώπου, αλλά ανάλογα με την φυλή που ανήκουμε θα καθοριζόταν μια τύχη που θα κυμαινόταν ανάμεσα από τη στέρηση ελευθερίας έως το κρεματόριο. Αυτή η τραγωδία αποφεύχθηκε.

Ταυτόχρονα για να συστρατευτεί ο κόσμος στον αγώνα που μας απάλλαξε από αυτό το άγχος οι Μεγάλες Δυνάμεις κήρυξαν μεγαλόπνοες επαγγελίες με υποσχέσεις που θα μας απάλλασσαν από την ένδεια και τον φόβο. Σήμερα τα τρία τέταρτα  του πληθυσμού της Γης πεινάει και όλοι βλέπουμε διάφορους φόβους να μας απειλουν:

Το περιβάλλον το περιφρονούμε και μας εκδικείται. Η ανασφάλεια σ’ όλες της τις εκφάνσεις μας πολιορκεί (ανεργία, μέλλον, πόλεμοι, επιδημίες, τρομοκρατίες κρατικές και δευτερογενείς, κ.ά) Τα προβλήματα  που η Ανθρωπότητα  καλείται ν’ αντιμετωπίσει συσσωρεύονται κι αυτοί που αυτόκλητα διαχειρίζονται τον πλανήτη ασχολούνται με τη συντήρηση και ανάπτυξη της κυριαρχίας τους.

Πως τα προβλήματα αυτά μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν αν δεν συμμορφωθούμε με το δεύτερο  εδάφιο του  προοιμίου της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που λέει:

Φεβρουάριος 2006